LUCIANO PAVAROTTI

Ο Luciano Pavarotti (12 Οκτωβρίου 1935 – 6 Σεπτεμβρίου 2007) γεννήθηκε στην Modena της Βόρειας Ιταλίας. Ο πατέρας του ήταν αρτοποιός και ερασιτέχνης τενόρος με πολύ καλή φωνή και η μητέρα του εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο καπνού. Παιδί ακόμα, άκουγε ηχογραφήσεις μεγάλων τενόρων μιας προηγούμενης εποχής όπως ο Beniamino Gigli και ο Tito Schipa. Φτάνοντας στην εφηβεία εγκαταλείπει το όνειρο του να γίνει τερματοφύλακας, και με παρότρυνση της μητέρας γίνεται δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο. Μέχρι τότε συμμετείχε σε χορωδίες και τραγουδούσε μαζί με τον πατέρα του.
Το 1954 αποφασίζει όμως να ξεκινήσει σοβαρά μαθήματα μουσικής και τραγουδιού, αφήνει την δουλειά στο σχολείο και δουλεύει πολύ λιγότερες ώρες ως ασφαλιστής. Το 1961 παίρνει μέρος στον διεθνή διαγωνισμό του Teatro Reggio Emilia και τον επόμενο χρόνο κάνει το ντεμπούτο του ως Rodolfo στους Boheme του Puccini στο ίδιο θέατρο.Τότε ξεκινάει και η διεθνής του καριέρα.
Το 1963 κάνει το ντεμπούτο του στην Κρατική Όπερα της Βιέννης ως Rodolfo, αλλά και ως Duca di Mantova στον Rigoletto του Verdi. Τον ίδιο χρόνο εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αγγλία, στο Royal Opera House, αντικαθιστώντας τον Giuseppe di Stefano που είχε αδιαθετήσει. Στην ήδη επιτυχημένη του πορεία ήρθε να δώσει ακόμη περισσότερη ώθηση η σχέση του με την Joan Sutherland. H μεγάλη σοπράνο έψαχνε έναν τενόρο ψηλότερο από εκείνη για να περιοδεύσει μαζί της στην Αυστραλία. Ο Pavarotti αποδείχθηκε ιδανικός. Μαζί της έκανε και το ντεμπούτο του στην Αμερική το 1965 στο Μαϊάμι στην Lucia di Lammermoor του Donizetti. Από εκεί και έπειτα δεν σταμάτησε να τραγουδά στις μεγαλύτερες όπερες του κόσμου, μαθαίνοντας νέους ρόλους και ενθουσιάζοντας κάθε φορά το κοινό με την υπέροχη, λαμπερή και μεστή φωνή του. Σπουδαία του ρεσιτάλ, αλλά και όπερες αναμεταδίδονταν τηλεοπτικά και προκαλούσαν την συγκίνηση χιλιάδων ανθρώπων.
Ο ίδιος θυμόταν «το 1961 ένας άνθρωπος μου είχε πει, κάνε γρήγορα ό,τι έχεις να κάνεις γιατί η όπερα έχει το πολύ 10 χρόνια ζωής ακόμα. Και πράγματι εκείνη την εποχή είχε πάρει την κατιούσα. Αλλά, νιώθω πολύ τυχερός που ήμουν στην πρώτη “Ζωντανή Αναμετάδοση από την Metropolitan Opera”. Την επομένη, άνθρωποι με σταματούσαν στον δρόμο. Έτσι συνειδητοποίησα την ανάγκη που υπήρχε να φτάσει η όπερα τις μάζες. Νομίζω πως υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήξεραν τι πάει να πει όπερα.».
Tο 1990 με τους «Τρείς Τενόρους» μαζί με τον Plácido Domingo και José Carreras τραγουδούν στην παραμονή του μεγάλου τελικού του κυπέλλου UEFA στην Ρώμη στα Αρχαία Λουτρά του Καρακάλλα. Η επιτυχία τεράστια. Έδιναν συναυλίες πλέον στα μεγαλύτερα κέντρα του κόσμου με ένα πλήθος ακροατών ασύλληπτο για τα δεδομένα της όπερας και της κλασικής μουσικής. 500,000 ακροατές στο Cebtral Park της Νέας Υόρκης το 93 και 300,000 την ίδια χρονιά στον πύργο του Eiffel στο Παρίσι. Οι αντιδράσεις πολλές βέβαια από τους στενόμυαλους, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να γνωρίσουν οι νέες γενιές την όπερα και να την αγαπήσουν γεμίζοντας πάλι τα θέατρα.
Το φιλανθρωπικό έργο του σπουδαίο αυτού ανθρώπου είναι πολύ μεγάλο. Του έχουν απονείμει τα μετάλλια Freedom of London Award και Red Cross Award για τις υπηρεσίες του στην ανθρωπότητα. Το 1998 εξελέγη πρεσβευτής ειρήνης των Ηνωμένων Εθνών ώστε χρησιμοποιώντας την φήμη του να αυξήσει το ενδιαφέρον για θέματα των Ηνωμένων εθνών όπως το έιτζ, η φτώχεια, οι άστεγοι, τα δικαιώματα των παιδιών κ.α. O μεγαλόσωμος άντρας με το ιδιαίτερο χάρισμα της φωνής, που το εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο φέρνοντας μας πιο κοντά με την μεγάλη αυτή τέχνη έφυγε σε ηλικία 71 χρονών.
Ο ίδιος το λέει όσο πιο όμορφα και απλά γίνεται: «Πιστεύω πως μια ζωή που περνάει μέσα στη μουσική είναι μια ζωή που περνάει όμορφα, κι εγώ εκεί έχω αφιερώσει τη ζωή μου».