| Έλληνες ποιητές | |
|
|
|
Συγγραφέας | Μήνυμα |
---|
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:23 am | |
| Ο συνεπιβάτης
Άρχισε απρόσμενα τις εξομολογήσεις ήθελε, μου είπε, κάπως να απομακρυνθεί από μια σχέση που σερνόταν να μείνει για λίγο μόνος να βρει τον χαμένο εαυτό του. Δεν αποθάρρυνα τον συνεπιβάτη μου στο τρένο παρ’ όλο που κι εγώ πριν από χρόνια είχα μάταια δοκιμάσει κάτι ανάλογο το μόνο που ανακάλυψα ήταν πως ο εαυτός μου δεν είχε χαθεί όπως νόμιζα αλλά κρυβόταν ζαρωμένος μέσα μου – και πέρναγα ώρες προγραμματισμένης μοναξιάς προσπαθώντας να φτιάξω δαχτυλίδια του καπνού που έφτιαχνε καπνίζοντας ο θείος Παύλος. Ίσως αργότερα, συνέχισα, μαζί με το τσιγάρο να έκοψα και τις κρυφές επιθυμίες για όσα ακατόρθωτα ήθελα να κάνω. | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:23 am | |
| Καμπάνια κατά της πείνας
Παίρνω από χάμω ένα κομμάτι ψωμί ακόμα φρέσκο, από κάποιον χορτάτο πεταμένο το φιλώ όπως έκανα παιδί, το σταυρώνω προσέχοντας να μη με δει κανείς το ακουμπώ ψηλά σ’ ένα περβάζι. Είχα καιρό να θυμηθώ πως φώλιαζε στα σωθικά η πείνα πως άπλωνε σαν αχόρταγο χταπόδι σ’ όλα τα σπλάχνα τα πλοκάμια της. Παίρνω από χάμω ένα κομμάτι ψωμί από κάποιον χορτάτο πεταμένο κι εγώ χορτάτος από χρόνια τώρα. | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:25 am | |
| Όταν απλώνει το σκοτάδι κυριαρχεί η σιγή ολόκληρη η πλάση είναι μια ατμόσφαιρα σιωπηλή. Αισθάνεσαι γαλήνη, ηρεμία και ζωή γιατί ονειρεύεσαι ένα κόσμο με φαντασία και ατελείωτη σκέψη στη ψυχή. Όταν χαράξει όλα γίνονται φωτεινά ο ήλιος λάμπει, όλα μοιάζουν σαν να είναι ένα χαρμόσυνο μήνυμα στην καρδιά. Και όλα αυτά; Γιατί η μέρα μας φανερώνει όλα τα θετικά και όμορφα χαρακτηριστικά
Sylvia | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:26 am | |
| ναχωρήσεις τρένων
Ω αναχώρηση Με την κρυφή ελπίδα μιας παράτασης Με δηλωμένη την επιθυμία επιστροφής Με αποσκευές πολλές, ν’ αφήνεις σαν σημάδι Μια τσάντα, ένα σάκο, μια βαλίτσα Στον σταθμό που φτάνεις – Πιο εύκολα έτσι παίρνεις το άλλο τρένο Πιο ανάλαφρος συνεχίζεις το ταξίδι Μόνο που κάποια στιγμή ανακαλύπτεις Πως όλο πιο αχνά χαράζονται τα ίχνη σου Πως ίσως δεν μπορέσεις πια να τα ξαναβρείς Όπως καμιά φορά δεν βρίσκεις την απόδειξη Από την αίθουσα φυλάξεως αποσκευών.
Ω αναχώρηση Μ’ επιθυμίες κι ελπίδες Παρά τις απρόβλεπτες μεταβολές Στα ωράρια των σιδηροδρόμων. | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:26 am | |
| Tρία φυσικά φαινόμενα
I Παγκόσμια έλξη
Δεν είναι μόνο η γήινη βαρύτητα Που τραβάει τα σώματα προς τα κάτω Ώσπου να χωνευτούν μέσα στη γη Είναι κι εκείνη της δεσποτικής λογόρροιας Που σέρνει προς τα κάτω και την ποίηση Ώσπου να χωνευτεί σε μια χωματένια γλώσσα. Περιέργως κάποιοι στίχοι ξαναβγαίνουν, Όπως η κάμπια, από το χώμα, αποκτούν φτερά Και ξαναρχίζουν γύρω μας να πετούν Αψηφώντας τους νόμους της παγκόσμιας έλξης
II Εντάσεις του φωτός
Καλό το φως, δίνει τη χλωροφύλλη στα φυτά Φωτίζει μέσα κι έξω τη ζωή μας Ακόμα και ψυχρό όταν πέφτει μας πραΰνει Μα κάποτε χρειάζεται να μπει λίγο γαλάζιο Στο ουδέτερό του άσπρο, να γίνει κοφτερό Όπως ατσάλινο νυστέρι σε νεκροτομείο. Άλλοτε πάλι του πρέπει λίγο κόκκινο Μήπως και φέρει τ’ όνειρο ποθητής γιορτής Ή έστω τη μνήμη της φλόγας που τρεμοπαίζει στο γυαλί Απόμακρης λάμπας πετρελαίου
III Ζώνες προστασίας
Αναρίθμητες ζώνες προστασίας μας τυλίγουν ιονόσφαιρα, στρατόσφαιρα, ατμόσφαιρα ο φορτωμένος ρύπους και καπνούς αέρας οι τοίχοι, οι πόρτες, τα τζάμια τα διπλά τα ρούχα, τα χάδια, το δέρμα, το κρανίο. Μέσα του δουλεύει όπως γουστάρει το μυαλό αδιαφορώντας για τις μεταβολές της προστασίας.
Ιούνιος 2007 | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:27 am | |
| Σιγά μην κλάψω
Μου λεν αν βγω από τον κύκλο θα χαθώ στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω. Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω. Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω. Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ. Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό, θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι. Και πως αν θέλω περισσότερα να δω, σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι. Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω. Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό, θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Γιάννης Αγγελάκας | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:28 am | |
| Πλησιάζει η ώρα που θα βγεις από κει μέσα. Θα σ’ ανταλλάξουν. Το μάθαμε από έναν παλιό σύντροφο που μεταφέρθηκε εδώ. Κλαίω από χαρά κι έπειτα λύπη. Θα σε ξαναδώ; Το παράξενο φυτό που σκαρφάλωνε στο παράθυρό μου, αντιστέκεται ακόμα στο χιονιά, αλλά το τρίχρονο αγόρι, σκέψου ποιος - …..που μέχρι χτες ακόμα ζούσε πλάι μου και το παρατηρούσε, έφυγε σήμερα. Όταν τον συνόδεψα στο τρένο για τη Μόσχα, Τα μάτια του ήταν παράπονο. Η αδερφή του Γιάκομπ, η Ραχήλ, Θα τον περίμενε στο σταθμό.
Θόδωρος Αγγελόπουλος | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:28 am | |
| Καθώς το τρένο τον έπαιρνε μακριά Μίκραινε η καρδιά μου. Φώναζα τα’ όνομά σου… τα’ όνομά του… Δεν ήξερα άλλο όνομα… Ότι μου λείπει σε άγγιγμα, Το κερδίζω σε όνειρο. Τη νύχτα σε είδα όρθιο Με ένα κίτρινο αδιάβροχο, Να γλιστράς στις ράγες του τρένου. Η κίτρινη κουκούλα σού έκρυβε τα μάτια. Δεν είχες μάτια. Στην απουσία σου… στην απουσία του… Στην τόση ερημιά… άγγιξέ με… Δε σταματάει το αύριο…
Θόδωρος Αγγελόπουλος | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:31 am | |
| Θα περάσω κι εγώ
Θα περάσω κι εγώ και θα φύγω Κάποιοι λίγοι θα κλάψουν γι’ αυτό Κι αν στο χθες είχα ελπίσει για λίγο, Στο παρόν, ούτε γεια, δεν χρωστώ. Αστεράκι μια νύχτα θα δώσω Στα ρημάδια του κόσμου, από πίσω Η τροχιά μου, ασήμαντη μάλλον Πέντε φίλοι και τρεις γειτονιές, Κι όταν μπήκα στο μάτι των άλλων Βρήκα πόρτες σαν στρείδια κλειστές. Στο εγώ τους κλεισμένοι οι άνθρωποι, Μοναξιά και αφιλόξενοι τόποι.
Παναγιώτης Μπενούκος | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:32 am | |
| Αποχαρακτηρισμός
Τα κόκκινα ελάφια της Πάρνηθας Δεν είχαν πάντοτε το ίδιο χρώμα Δεν υπήρχε ράτσα τέτοιων ελαφιών Είναι το αποτέλεσμα χρόνων Από αντανακλάσεις φωτιάς. Οι πρόγονοί τους Μετά από μια μεγάλη πυρκαγιά στο δάσος Κοκκίνισαν λιγάκι. Τα μετέφεραν, όσα επέζησαν Σε άλλο δάσος που κάηκε κι αυτό Με τη σειρά του. Από δάσος σε δάσος Κατέληξαν κατακόκκινα Αυτό εγγράφηκε στο DNA. Άρχισαν να γεννούν Φλογάτα παιδιά. Δημιουργήθηκε μια ράτσα Εξαιτίας των εμπρηστών. Τώρα που καίγονται όλα τα δάση Περιφέρονται στ’ αποκαϊδια Σιγά-σιγά Αρχίζει ο αποχρωματισμός Σε ανοιχτό κόκκινο, Πορτοκαλί, Ένα ξεθωριασμένο ροζ Μέχρι να πάρουν το οριστικό τους χρώμα -αυτό της τέφρας. | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:32 am | |
| Διαπίστωση
Ήταν που προσπάθησα κάπως να σε ορίσω Να κατατάξω της ψυχής σου τα ετερόκλητα Να τα ονομάσω, να τους δώσω μια ταυτότητα Να προδικάσω δηλαδή τι θ’ αγαπήσω
Μα δεν νοείται δώσιμο με νώτα καλυμμένα Κι έτσι δεν είδα, δεν κατάλαβα τον Κέρβερο Για σένα ήτανε πνοή, μα φόβητρο για μένα Αφού ποντάριζα μονίμως στο αβέβαιο.
Έτσι μονάχα σ’ ένιωσα, έτσι μόνο σε είδα Σα να’ χα κλείσει στην καρδιά χειροβομβίδα Κι ένα ξέρω, ένα που με λειώνει Αν έχω, ή όχι, τελικά τραβήξει την περόνη.
Κυριάκος Ανδρέου | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:33 am | |
| Οι άγγελοι
Οι άγγελοι τις νύχτες περπατούν Σε σκοτεινά και άθλια καταγώγια Κρύβουν τα φτερά τους σε υπόγεια Και μ’ ένα ζεϊμπέκικο ξεχνούν.
Η ανάσα τους μυρίζει αλκοόλ Μόνοι τους τα πίνουν δεν μιλάνε Στον ουρανό ψηλά κοιτάνε Ένα γυρισμό παρακαλούν.
Οι άγγελοι ακόμα αγαπούν Κλαίνε αγίασμα τα μάτια Η ζωή τους έγινε κομμάτια και ψηλότερα κοιτούν.
Ξέρω έναν άγγελο κι εγώ Το χέρι μου απλώνει κάθε βράδυ Μου έμαθε να συγχωρώ Και πώς να μη φοβάμαι το σκοτάδι.
Νίκος Τρικοίλης | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:33 am | |
| Σ’ έχω φεγγάρι
Σ’ έχω φεγγάρι στο θαμπό λεκανοπέδιο έχεις τον τρόπο να μ’ ανοίγεις πάντα δρόμους μα όταν κάνεις την καρδιά σου ναρκοπέδιο είμαι δραχμούλα που πετάς στους υπονόμους.
Σ’ έχω φεγγάρι και στο στήθος μου κυκλάμινο έχεις τον τρόπο να με κάνεις χελιδόνι μα όταν κάνεις την καρδιάς σου υψικάμινο είμαι παράσταση σε μέταλλο που λειώνει.
Σαν πρωτοβρόχι να ποτίζεις την αλήθεια μου και κάθε λάθος σου μπορώ να συγχωράω αναπνοή μου μυστικό που’ χω στα στήθια μου όταν γυρίζεις τα’ ακριβά μου θα φοράω…
Ασπασία Παπαδάτου | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:33 am | |
| Θα με ξεπεράσεις
Με κοιτά με δυο μάτια που αγωνία σκορπάνε και ρωτάν ποιος αξίζει τέτοιες ώρες να ζει. Μου μιλάς με δυο χείλη που τις μέρες μετράνε πότε θα ‘ρθει το αύριο να βρεθούμε μαζί.
Όσο με σκέφτεσαι τόσο θα κλαις κι άσε που λες πως θα ξεχάσεις. Ξέρω παιδεύεσαι χωρίς να φταις μα κι αν δεν θες θα με ξεπεράσεις.
Το βελούδο κορμί σου δεν μπορώ να τ’ αγγίξω γιατί πρέπει στα θέλω εχθρικά να σταθώ. Ποιος Θεός θα επιτρέψει την καρδιά μου ν’ ανοίξω να σου δώσω όσα κρύβω κι ύστερα να χαθώ.
Γιώργος Δορούκας | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:34 am | |
| Χωρισμός
Πικρό σημείωμα δικό σου ομοίωμα άφησες ένα βράδυ
Πληγή ανοιχτή φωνή πνιχτή του πόνου το υφάδι.
Κι ήρθαν τα πάνω κάτω μια στάση παρακάτω κι όλα τελειώσανε. Την πόρτα άνοιξες και με παράτησες μες στο σκοτάδι.
Κι ούτε που γύρισες ούτε μου άφησες έστω ένα χάδι.
Κι ήρθαν τα πάνω κάτω μια στάση παρακάτω κι όλα τελειώσανε.
Σωτήρης Στεφανόπουλος | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:34 am | |
| Ξεχασμένοι αλήτες
Χάδια δραπέτευσαν στα χρόνια που πέρασαν κλεφτά φιλιά και ξεχασμένα ραντεβού μάτια μπαρκάρισαν για πάντα προσπεράσαν κι όλο κοπάνες για να πάμε στο αλλού.
Κι ας μεγαλώσαμε απομείναμε αλήτες κρυφών ερώτων και ονείρων παραλήπτες κι ας μεγαλώσαμε ακόμα ξενυχτάμε στα ίδια λάθη μια ζωή στριφογυρνάμε.
Πόσο μου λείπουν πάλι απόψε που φυσάει κείνα τα λόγια που μου έλεγες παλιά ποιο κρύο χέρι πες μου αλήθεια σ’ ακουμπάει για ποια καριέρα έχεις χάσει τα κλειδιά.
Κι ας μεγαλώσαμε απομείναμε αλήτες σαν τα ρολόγια που σταμάτησαν οι δείχτες κι ας μεγαλώσαμε δεν γίναμε σπουδαίοι τριάντα χρόνια ταξιδεύουμε λαθραίοι.
Κι ας μεγαλώσαμε ακόμα τραγουδάμε με ένα τζιν τον ίδιο δρόμο ακολουθάμε κι ας μεγαλώσαμε κι ας ήραμε πτυχία που να χωρέσει η δικιά μας αναρχία.
Θανάσης Πέτσας | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:34 am | |
| Το κρεσέντο της ζωής μου
Τα χρόνια περνούσαν ήτανε χορδές Που με έσφιγγαν δυνατά στο λαιμό Γι’ αυτό και πλάι στων ανθρώπων τις ωδές Το άσμα μου ανέδυε καημό.
Οι μήνες που περνούσαν ήτανε νότες Που ασφυκτιούσαν μέσα στις γραμμές, Πεθαίνανε πίσω από κλειστές πόρτες Και πέρναγαν για αιώνες τις στιγμές.
Κι ενώ έπαψα το θαύμα να καρτερώ Ακούω την υπόκρουση της φυγής μου Ν’ αφιερώνει ένα ροκ άγριο, σκληρό Στο απρόσμενο κρεσέντο της ζωής μου.
Οι μέρες που περνούσανε αντάμα μου Ένα σάουντρακ μίζερο, βαρετό Σαν μόνιμα συγκρατημένο κλάμα μου Που παίζει με την οργή κυνηγητό.
Οι ώρες που περνούσαν μέχρι να φέξει Ένα cd παλιό, γρατζουνισμένο Που κανένας πια δεν θέλει να το παίξει Και του έχει μείνει απωθημένο.
Σταμάτης Λέκκας | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:42 am | |
| Ο Μενούσης
Ο Μενούσης, ο Μπερμπίλης κι ο Ρεσούλ-Αγάς, σε κρασοπουλειό πηγαίναν για να φαν να πιούν.
Κει που τρώγαν, κει που πίναν και που γλένταγαν, κάπου πιάσαν τη κουβέντα για τις όμορφες.
-Όμορφη γυναίκα που 'χεις βρε Μενούσ'-Αγά! -Πού την είδες, πού την ξέρεις και τη μολογάς;
-Χθες την είδα στο πηγάδι που 'παιρνε νερό και της 'δωσα το μαντήλι και μου το 'πλυνε.
-Αν την ξέρεις κι αν την είδες, πες μου τι φορεί; -Ασημένιο μεσοφόρι με χρυσό φλουρί.
Κι ο Μενούσης, μεθυσμένος πάει την έσφαξε. Το πρωί ξεμεθυσμένος πάει την έκλαψε.
Σήκω πάπια μ', σήκω χήνα μ' , σήκω πέρδικα μ'. Σήκω λούσου και χτενίσου κι έμπα στο χορό.
Να σε δουν τα παλικάρια να μαραίνονται. Να σε δω κι εγώ ο καημένος και να χαίρομαι.
Παραδοσιακό | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:43 am | |
| Αν βολέψω την αιτία
Ζω σ’ ένα σπίτι χωρίς παράθυρα, χωρίς μια πόρτα να βγω πιο έξω, χωρίς αέρα, με χέρια ανάπηρα, νιώθω μονάχα πως δεν θ’ αντέξω.
Ζω σε μια πόλη χωρίς φαντάσματα, χωρίς τους μάγους που κρύβω μέσα, με την καρδιά να ζει χαράματα, όσα νωρίς γερά τη δέσαν.
Μάνα, στα λιμάνια φεύγουν πλοία, μάνα, στους σταθμούς δεν ζουν πουλιά, μόνο αν βολέψω την αιτία, θα’ ναι τότε πια πολύ αργά.
Ζω σ’ ένα σώμα χωρίς περάσματα, χωρίς ελπίδα πως θα γυρίσω, με το μυαλό μες στα χαλάσματα, να βρίσκει λόγους να μείνει πίσω. Μάνα, στα λιμάνια φεύγουν πλοία, μάνα, στους σταθμούς δεν ζουν πουλιά, μόνο, αν βολέψω την αιτία, θα’ ναι τότε πια πολύ αργά.
Δημήτρης Φωτιάδης | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:44 am | |
| Τέσσερις μικρές ιστορίες
Του αιχμαλώτου η σελήνη λάμπει μέσα στο κελί και αστράφτει σα μαχαίρι μας στα δόντια του ληστή.
Το γιατί και το φεγγάρι τα χωρίζει το πρωί μα κλωστούλα που τεντώνει και τη σπα η χαραυγή.
Η βροχή που δυναμώνει φέρνει κλάμα στα παιδιά και οι αστραπές χαράζουν σα τα νύχια του φονιά.
Η φωτιά και ο αέρας, του χειμάρρου η ορμή κάνει τ’ αίμα να κοχλάζει ρίχνει αλάτι στην πληγή.
Μία τίγρη μες στο τσίρκο κυνηγά ανταμοιβή κίτρινο τριανταφυλλάκι ρίζες που’ χουνε κοπεί.
Το θηρίο και το φίδι με το «ξύπνιο» το πουλί μες στο αίμα βουτηγμένα για δυο ψίχουλα ντροπής.
Ο πανάκριβος καθρέφτης στο σαλόνι ξαγρυπνά έχει μνήμη και φοβάται τις γιορτές και τα στοιχειά.
Τα σιρίτια και τα κάστρα η αλήθεια τα σκορπά σάρκα θέλουν τα μυρμήγκια δεν λογίζουν μετρητά.
Βασίλης Παλαμαράς | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:44 am | |
| Χάνω την πίστη μου
Χάνω την πίστη μου σε θεούς που συχνά προσευχήθηκα Αφού είπα αλήθειες που μετά από λίγο αρνήθηκα Χάνω την πίστη μου στην άδεια καρδιά που μου χάρισες Δεν τελειώνει η νύχτα στις θάλασσες.
Σαν ξένος γλιστράς στο σκοτάδι μου και φοβήθηκα Σ’ έδιωξα μα απ’ τα φιλιά σου νικήθηκα Σαν τον καπνό που κυκλώνει ξανά το ποτήρι μου Μείνε απόψε εδώ για χατίρι μου.
Εσύ εκεί και ο κόσμος μου αλλάζει ονόματα Μα δεν αντέχω να κλαίω ως τα ξημερώματα Η μουσική σημαδεύει στιγμές που με άφησαν Και στις αρνήσεις μου μέσα με κράτησαν.
Χάνω την πίστη μου σε ένα φεγγάρι που κρύφτηκε Κατηγορώ το χειμώνα που δεν με λυπήθηκε Χάνω την πίστη σε μια μοναξιά που μου χάλασες Δεν τελειώνει η νύχτα στις θάλασσες
Βασιλική Ραπτογιάννη | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:46 am | |
| Φως εκ φωτός
Φως ορυχείου
Σηκώνομαι νησί μέσα από χάρτη βουβό με ρίζες του νερού σκοτεινές και σιωπές ιερές του θανάτου.
Κρατώ νωπό τον πηλό να υψώσω φύλλα κι αναρριχητικά πορφυρά ψυχής σε πέτρινους κήπους και χορτάρι του νου μου ασύλητο.
Τραυλίζουν πένθιμα σύμφωνα στο γαλάζιο που μ’ έθρεψε στο αχ που ολοένα με ταξιδεύει. Μου λείπει καιρός που σ’ αγαπώ πόθος αμίλητος και χώματα της πατρίδας ασύρματα.
Τις πληγές δεν μπορεί κανείς να στις πάρει.
Μετρώ τον καιρό που λυγίζει στις άκρες και’ κείνο που μέσα μου μεγαλώνει καθώς ανεβαίνει ο ήλιος και γλιστρούν καλοκαίρια πάνω σε ρόδες ζεστές
Πλάγιο Φως
Δεν έχουν τέλος όλα τούτα δε σ’ ακούν Ξοδεύεσαι σα σκυλί που γαυγίζει το φως
Δε σε κατοικεί πια κανένας μόνον ο άνεμος σε κινεί νησάκι πλωτό χαράζοντας στα δυο του νερού τον καθρέφτη
Κλείνουν οι συμπληγάδες και συ μαθημένος στους άθλους ξέρεις το τίμημα
Πως σβήνει το φως
Αφέτης, δε μου ακύρωσε εκκίνηση καμιά κι η διαδρομή πολυσύλλαβη πότε στο μέλι μέσα και πότε στο φαρμάκι
Περνούν τα χρόνια, τρυπούν το μαύρο κάνει σκοτάδι
Επιμένω σ’ ένα τόσο φως κι αυτό το «πάλι» περνάει πάλι σαν τρένο σβηστό που δεν το προλαβαίνω Δεν μιλούν οι θεοί και δεν κρύβουν Κατεβαίνουν παγεροί μες στο παιχνίδι ορίζουν την αρχή απ’ την αρχή κι ανεβαίνουν στου γαλάζιου πάλι τη γαλήνη
Πέφτουν οι πύργοι χάνω τ’ άλογα και κινδυνεύω καθώς ανάβει το φεγγάρι κι όλο τρομάζω με ‘κείνους των παραμυθιών που καρφώνουν το βέλος πρώτα ‘κει που θέλουν κι ύστερα γράφουν μ’ αίμα γύρω του το στόχο
Δε ρωτώ, τόσο της πλάνης γίναν όλα που αρκεί να κινήσεις ένα πιόνι λευκό να μαυρίσεις τον κόσμο όλο
Θάνατος Φωταγωγός
Λάμπει αυτός όσο το φως και δεν τον βλέπεις
Πάνος Κυπαρίσσης | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:46 am | |
| ΤΟ ΓΛΥΚΟ
Το Μάη ανθεί τ' αγιόκλημα και τ' άλλα τα λουλούδια, τα κόκκινα τριαντάφυλλα στης Χρύσως το περβόλι. Πουρνόν η Χρύσω ντύνεται στο περιβόλι βγαίνει και κόβει τα τριαντάφυλλα και γλυκοτραγουδάει : «Τριαντάφυλλα μαζώνω εγώ, για να τα καθερίσω, να κάνω οκάδες το γλυκό, κρυμμένο να το έχω, Σαββάτο μέρα νάρχεται, το σπίτι μ' να στολίζω, να ξημερώνη η Κεριακή, ναν έρχεται ο καλός μου, να μπαίνω - βγαίνω, να κερνώ γλυκό τριανταφυλλένιο, να με τηράν τα μάτια του, να χαίρετ' η καρδιά του
Ιωσήφ Ραφτόπουλος
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Admin/jim adams στις Τετ Δεκ 03, 2008 3:47 am, 1 φορά | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:47 am | |
| Το φεγγαράκι αρμένιζε
Το φεγγαράκι αρμένιζε κι' ο νιος το παρεκάλει: «Για κάμε, φεγγαράκι μου, να σκοτεινιάση ο τόπος, γιατί φοβάται η λιγερή νάρτη να μ' ανταμώση, μην τη σκιαχτούνε τα πουλιά, μην τη νοιαστούν τ’ αηδόνια κι' έβγουν με τα χαράματα και παν το διαλαλήσουν»
Ιωσήφ Ραφτόπουλος | |
|
| |
jim adams Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 199 Ημερομηνία εγγραφής : 25/11/2008 Ηλικία : 44 Τόπος : Milkyway
| Θέμα: Απ: Έλληνες ποιητές Τετ Δεκ 03, 2008 3:47 am | |
| Μισόκλειστο το παραθύρι της καρδιάς σου η ιστορία της ζωής σου μια ζωγραφιά, χώρεσε ο κόσμος στη χούφτα μου. Ανοιχτό βιβλίο οι σκέψεις σου, τα μάτια σου τα προδίδουν όλα. Το χαμένο φιλί σου αναζητώ απεγνωσμένα, ξεχασμένο σε στίχους και ρυθμούς. Ατελείωτη ως βασανιστική η επιθυμία μου να σε ξαναδώ. Μονόδρομος ο δρόμος της καρδιάς μου, για δύο θέλω να γίνει ξανά. Μόνο οξυγόνο στον ασφυκτικό κλοιό της απουσίας σου τα όνειρά μου. Ατελείωτη θάλασσα η καθημερινότητά μου, χαλινάρι στη καρδιά μου. Ο μόνος λόγος που κάλπασε ξανά, εσύ!
ΣΥΛΒΙΑ | |
|
| |
| Έλληνες ποιητές | |
|