Harold Pinter

Ο Χάρολντ Πίντερ γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1930 στη φτωχική συνοικία του Λονδίνου Χάκνεϊ, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Παρακολουθεί θεατρικές σπουδές και το 1950 δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα. Την ίδια χρονιά προσλαμβάνεται από το ραδιόφωνο του BBC ως ηθοποιός και στη συνέχεια παίρνει μέρος σε θεατρικές παραστάσεις στο Λονδίνο, όπου αρχίζει να χρησιμοποιεί το καλλιτεχνικό όνομα Ντέιβιντ Μπάρον. Το 1957 γράφει το πρώτο του θεατρικό έργο, "Το δωμάτιο", που σημειώνει επιτυχία, αντίθετα με το "Πάρτι γενεθλίων", που ανεβαίνει το 1958 κι αντιμετωπίζεται αρνητικά από την κριτική, με αποτέλεσμα να κατεβεί στο τέλος της πρώτης εβδομάδας. Θα ακολουθήσουν άλλα έργα που αρχίζουν να επιβάλλουν τον Πίντερ ως τον πιο σημαντικό Άγγλο δραματουργό ("Το βουβό γκαρσόνι", "Ο επιστάτης", "Η επιστροφή", κ.ά.). Το 1963 "Ο επιστάτης" γυρίζεται σε ταινία και κερδίζει την Αργυρή Άρκτο στο φεστιβάλ Βερολίνου. Παράλληλα, ο Πίντερ αρχίζει να γράφει σενάρια για τον κινηματογράφο ("Ο υπηρέτης", "Επιχείρηση Κουίλερ", "Η ερωμένη του Γάλλου υπολοχαγού, κ.ά."), εμφανίζεται σε διάφορα έργα ως ηθοποιός, ενώ αργότερα αρχίζει να σκηνοθετεί δικά του και ξένα έργα. Του απονέμονται διάφορα βραβεία. Ανάμεσά τους το βραβείο Βρετανικής Λογοτεχνίας Ντέιβιντ Κόεν το 1995 και το θεατρικό βραβείο Λόρενς Ολίβιε το 1996 για το σύνολο της προσφοράς του στο θέατρο. Το 1997 του απονεμήθηκε το Ειδικό Βραβείο του "Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου" της "Ελευθεροτυπίας" για το σύνολο της κινηματογραφικής προσφοράς του. Αντίθετα, αρνήθηκε το βραβείο του Βρετανού Ιππότη που θα του απένεμε η βασίλισσα της Αγγλίας. Το 1985 εξοργίζεται, όταν στην επίσκεψή του, μαζί με τον Άρθουρ Μίλερ, στην Τουρκία, πληροφορείται για τα βασανιστήρια των πολιτικών κρατουμένων, ιδιαίτερα των συγγραφέων, με αποτέλεσμα να πάρει θέση ενάντια στην αμερικανική υποστήριξη του τότε τουρκικού στρατιωτικού καθεστώτος. Αρκετές φορές, τις τελευταίες δεκαετίες, ο Πίντερ έχει καταγγείλει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και έχει πάρει ενεργό μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στην αμερικανική πολιτική υποστήριξης δικτατοριών και επέμβασης στα εσωτερικά άλλων χωρών -ενώ ήταν ιδιαίτερα δριμύς στις καταγγελίες του ενάντια στις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ και των εταίρων τους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Σε ηλικία 75 ετών, καταπονημένος από τη μάχη με τον καρκίνο, τιμήθηκε από τη Σουηδική Ακαδημία με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2005.Ο Χάρολντ Πίντερ έφυγε από την ζωή στις 24/12/2008

PEPOS ΕΓΡΑΨΕ (ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΛOΠΟΡΤΑ):

Κορυφαία μορφή του θεάτρου και της λογοτεχνίας,αλλά και ένας θαρραλέος, ασυμβίβαστος πολιτικός ακτιβιστής, ο Χάρολντ Πίντερ σφράγισε το 2008 με τον θανατό του στις 24/12.Το πλούσιο έργο του, για το οποίο τιμήθηκε το 2005 με το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας, τον ανέδειξε σε έναν από τους μεγάλους δραματουργούς της εποχής μας.Η ιδιόρρυθμη, ελλειπτική γραφή του δημιούργησε σχολή στο σύγχρονο θέατρο και, παρότι δεν ανήκε στους ΄΄εύπεπτους΄΄συγγραφείς, τα έργα του συγκαταλέγονται στα πιο δημοφιλή, με συχνότατη παρουσία στις θεατρικές σκηνές του κόσμου.Στην Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα αγαπητός, τόσο για το έργο του,που το ελληνικό θέατρο αγκάλιασε από πολύ νωρίς,όσο και για την πολιτική του τόλμη.Ήταν ένας από τους λίγους Ευρωπαίους διαννοούμενους που επέκριναν απερίφραστα τους ΄΄ανθρωπιστικούς΄΄βομβαρδισμούς της Σερβίας από τις νατοϊκές δυνάμεις.Υπερασπίστηκε τους διωκόμενους Τούρκους συγγραφείς,ύψωσε τη φωνή του εναντίον της καταπίεσης των Κούρδων και των Παλαιστινίων.Αποκάλεσε <<προμελετημένη μαζική δολοφονία>> την επίθεση στο Ιράκ και ζήτησε να παραπεμφθούν στο διεθνές δικαστήριο ως εγκληματίες πολέμου ο Τζόρτζ Μπους και ο Τόνι Μπλέρ.Η θαρραλέα φωνή του θα μας λείψει.Ως θεατρικός συγγραφέας έδωσε έμφαση στο διφορούμενο, στην αμφισημία,στην αναζήτηση της αλήθειας που πάντα ξεφεύγει.Ως πολίτης,επέλεξε διαφορετική στάση.Όπως τόνισε στην ιστορική ομιλία του κατά την απονομή του Βραβείου Νομπέλ,<<παρά τα τεράστια εμπόδια, εμείς οι πολίτες οφείλουμε να έχουμε ατρόμητη,ακατάβλητη πνευματική αποφασιστηκότητα για να ορίσουμε την αλήθεια της ζωής μας και της κοινωνίας μας.Εάν μια τέτοια στάση δεν ενσωματωθεί στο πολιτικό μας όραμα, δεν υπάρχει καμία ελπίδα να αποκαταστήσουμε αυτό που σχεδόν έχουμε χάσει:την ανθρώπινη αξιοπρέπεια>>.Αγγελική Στουπάκη Εφημ.Καθημερινή