Φιλομάθεια
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


Λογοτεχνική Ομάδα Γοργογυρίου & Αθηνών
 
ΦόρουμLatest imagesΑναζήτησηΕγγραφήΣύνδεση

 

 ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑ

ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑ


Αριθμός μηνυμάτων : 43
Ημερομηνία εγγραφής : 27/11/2008
Ηλικία : 42
Τόπος : NEVERLAND

ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ   ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Icon_minitimeΤρι Μάης 18, 2010 8:59 pm

ΕΔΩ Σ'ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΠΟ ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΜΑΣ Ο ΚΑΡΥ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΟΥΜΕ, ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΤΟΥ.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
????
Επισκέπτης




ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ   ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Icon_minitimeΣαβ Ιουν 05, 2010 8:58 am

Ποίηση

Ζείτε εσείς για τον σκοπό
Και εγώ ο ποιητής ποτέ δεν θα τον δω
Θυσία γίνομαι καρτερικά για σας
Τα μέσα δείχνω, το μέσα της καρδιάς

Φαντασία στην επιφάνεια τη δική μου
Ασπίδα η ποίηση απέναντι στη λογική μου
Ο νους μου δεν ελπίζει
Μόνο συντρίβεται, κόσμους περίεργους χαρίζει

Η ζωή μου είναι γεμάτη θάνατο
Όμως σε κάθε μου φορά στερνή
Ξαναγεννιέμαι από την αρχή
Αγαλλιάζει την ψυχή μου το θαύμα τούτο



Γράφοντας

Νέες λέξεις διαδέχονται την οργή
Καινούριος κόσμος γεννιέται από τη σιωπή
Ο ποιητής αποτυγχάνει μα σπάει την λογική
Υπερφυσικές υπάρξεις από πένα στο χαρτί

Τα λόγια είναι ίδια, περιττά
Κλεμμένα γράμματα, λάθη παλιά
Μα σαν ξυπνούν από το κεφάλι το βαρύ
Ευωδιάζει ο τόπος κι η χαρά κρατεί


Ένα ακόμη τραγούδι

Στιγμές μαγικές συνθέτουν γύρω σου
Ένα τοπίο με θέα παλιές αναμνήσεις
Το παρελθόν μπερδεύεται με το μέλλον
Και ψάχνεις αφετηρία για να ζήσεις
Τρέχεις να προλάβεις το γιορτινό θεό
Μέλλον μαύρο γεμάτο θάνατο και σκόνη
Πρόσωπα λυπημένα που σταματούν να κοιτούν
Ότι πόθησες στη ζωή τη δική σου και τη δική μου
Σώματα σημαδεμένα από ότι σιχάθηκες
Συνεχίζεις να θυμάσαι τα νεκρά αισθήματα
Κι η καρδιά σφίγγεται σε κάθε πικρό αντίο
Παίζεις με τους ανθρώπους και κλαίς ταυτόχρονα
Κι όταν η σιωπή σε τυλίγει με θυμάσαι
Με θυμάσαι και τα’ αστέρια πέφτουν βροχή
Ένας ουρανός γεμάτος δάκρυα μικρών περιπετειών
Που αναζητούν στέγη για την καυτή ανάσα τους
Αναβαίνω τα βουνά της ελπίδας χωρίς προορισμό
Η κορυφή μακριά, μα τόσο κοντά στο δικό σου κορμί
Αγγίζει ο ένας τον άλλο και χανόμαστε
Χανόμαστε σ’ ένα κόσμο γλυκό, δικό μας, μοναδικό
Σαν σε κοιτάζω κατάματα βλέπω ξανά
Όλες τις ώρες που περάσαμε μαζί και μου λείπουν
Μου λείπουν τόσο καρδιά μου και θυμώνω
Η νοσηρή μοναξιά συμπληρώνει την αρμύρα της σιωπής
Κάπως έτσι έρχεται το τέλος αυτών των στίχων κορίτσι μου
Μιλώντας για θάλασσες απέραντες, καρδιές τσακισμένες
Σαν πειρατικά χαμένα μες στο βυθό ενός ουρανού
Ξάστερου μα γεμάτου αγάπη για όλα και για σένα


Το λουλούδι της φωτιάς

Φωνές τρεμάμενες αναζητούν αγκαλιά
Να βυθιστούν
Πληγές ανοιχτές ψάχνουν αγκαλιά
Να ξεχαστούν
Στιγμές ξεχωριστές προσπαθούν
Να ξαναρθούν
Αγάπες παλιές γυρίζουν για
Να σε πονέσουν

Το λουλούδι της φωτιάς περιμένει
Να το κόψεις
Περιμένει να σου δώσει φωτεινό μέλλον
Έρωτες να ζήσεις
Το χάδι παραμένει μελαγχολικό
Σαν άγγιγμα από άψυχη πέτρα
Και σου δείχνει το παρελθόν
Λέει: τ’ αστέρια μέτρα

Ήσουν μικρός κι απότομα στερήθηκες
Αυτά που αγαπούσες
Ήσουν αθώος μεγάλωσες και
Έχασες αυτά που ζούσες
Τώρα έχεις κάθε λόγο να βλαστημάς
Όσους σε ξέχασαν
Και να θυμάσαι αυτούς που
Τον δρόμο τους έχασαν
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
MANAGER
Επισκέπτης




ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: GORGOGYRI OLE   ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Icon_minitimeΚυρ Ιουν 06, 2010 4:10 pm

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΤΙ ΛΟΓΟ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ Σ'ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΥ, ΜΙΛΑΩ ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ. No lol! lol! lol! lol! lol! ΔΕΝ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΗΦΟΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Μ'ΑΥΤΑ ΚΑΙ Μ'ΑΥΤΑ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ, ΟΤΑΝ ΓΑΛΟΥΧΗΣΑΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΩΧΑΔΕΡΦΙΣΜΟ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟ, ΟΤΑΝ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΑΣ ΜΗΝ ΑΠΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΑΤΗΦΟΡΟ. ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΟΠΩΣ Π.Χ. Ο ΚΑΡΥ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΚΑΡΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΑΡΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ, ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
????
Επισκέπτης




ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ   ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Icon_minitimeΚυρ Ιουν 06, 2010 7:42 pm

Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω!!!!Μόνο στα ποιήματά μου πεσιμιστής!Ο κόσμος έχει μέλλον, από το λιθαράκι του καθενός σαν προσφορά στην τέχνη. Αφήστε με να ονειρεύομαι λοιπόν τη Λ.Ο.Γ με πνοή και ελπίδα για κάτι διαφορετικό. Αυτή την περίοδο πειραματίζομαι και με ζωγραφική σύντομα ελπίζω να έχω ικανοποιητικά αποτελέσματα γιατί τα παρόντα δεν βλέπονται!!!!!!!!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
????
Επισκέπτης




ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ   ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Icon_minitimeΚυρ Ιουν 06, 2010 7:50 pm

Πιστεύω πως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι να αναστήσουμε με το έργο του ο καθένας την βαριά κληρονομιά που έχει η τέχνη σε αυτή τη χώρα. Πραγματικά το πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
MANAGER
Επισκέπτης




ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ?   ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Icon_minitimeΤρι Ιουν 08, 2010 9:48 pm

ΑΓΑΠΗΤΕ ΚΑΡΥ ΩΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΜΠΑΧΑΛΟ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΜΟΥ, ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΑΛΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΩΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΣΟΦΟΣ, ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ, ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ? ΕΧΩ ΚΙ'ΕΓΩ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΠΕΣΙΜΗΣΜΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΟΥ, ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ, ΟΝΕΙΡΑ, ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ, ΙΔΑΝΙΚΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ Η ΓΕΝΝΙΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΛΑΘΗ, ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΣΩΣΟΥΜΕ, ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΩΘΟΥΜΕ? Η ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΜΑΣ? ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΤΗ ΜΑΣ, ΠΑΡΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ 500 ΝΟΜΑΤΑΙΟΙ ΟΛΛΟΙ ΚΙ'ΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, Π.Χ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, Π.Χ ΜΟΛΥΝΣΗ ΠΟΤΑΜΟΥ, Π.Χ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ, Π.Χ. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, Π.Χ. ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ, ΘΑ ΣΟΥ ΑΝΑΦΕΡΩ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΟΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ ΕΙΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, ΕΙΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΠΗΡΑΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ? ΕΠΙΣΗΣ ΕΣΕΙΣ Η ΝΕΑ ΓΕΝΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΕΤΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ? ΜΙΛΑΣ ΤΑΚΤΙΚΑ ΑΠ'ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΜΕ ΤΗΝ ΖΑΝ ΝΤ'ΑΡΚ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΝΑΤΕ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ? ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΠΑΤΕ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΜΑΖΕΥΤΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΕΟΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΣΥΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ? ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ? ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΗ ΓΕΝΝΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΓΙΑ ΣΑΣ? ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΚΟΥΣΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΑΝ ΝΤ'ΑΡΚ ΓΙΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ? ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΗΝ ΖΑΝ ΝΤ'ΑΡΚ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΗΡΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΕΚΕΙΝΗ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 2007, ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ 2006, ΟΤΑΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΝΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΒΙΛΙΟΘΗΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΜΑΖΕΨΕΙ, ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΛΕΗΛΑΤΗΣΕΙ. ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ, ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΕΙ Η ΝΕΑ ΓΕΝΝΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΘΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΦΩΤΕΙΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΕΣΥ. Υ.Γ. ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙΣ ΚΑΤΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΑΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΗΚΕΣ ΜΕ ΤΟΝ Α' Η ΤΟΝ Β' ΤΡΟΠΟ ΕΧΕΙΣ ΔΙΠΛΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ. ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΗΝ ΑΞΙΖΟΥΝ.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
????
Επισκέπτης




ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ   ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Icon_minitimeΔευ Ιουν 14, 2010 7:20 pm

Προδοσία στο Μερέδες


Η νύχτα έπεφτε βαριά στο Σαν Καστέλο και οι δύο τυχοδιώκτες πάσκιζαν να γλιτώσουν από την αμμοθύελλα στρίβοντας στα στενά σοκάκια. Στο νότιο μέρος της άνυδρης ερήμου του Μεξικού το Σαν Καστέλο έμοιαζε σαν πέτρες και χαλάσματα καταμεσής του πουθενά. Μόλις χτες προμηθεύτηκαν τα μηχανήματα που χρειάζονταν και με φορτωμένη την πραμάτεια τους σε ένα ετοιμόρροπο κάρο άφηναν τα προάστια της πόλης.
- Η μεγάλη ζωή είναι μπροστά μας Μιγκέλ, είπε γελώντας κάτω από τα μουστάκια του ο Διέγο.
Νοικιάσαμε και μια μπουλντόζα με έναν οδηγό γιατί ο Διέγο με διαβεβαίωσε πως αν δεν ήταν στα δύο μέτρα σίγουρα μέχρι τα πέντε θα βρίσκαμε τα σεντούκια. Βάλαμε επιταγές με αποπληρωμή σε δύο μήνες και αναχωρήσαμε για το χωριό Μερέδες. Εκεί υπήρχε μια μεσαιωνική εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου και ο Διέγο ήξερε για ένα θησαυρό στα θεμέλια. Βαδίζουμε ώρες ατέλειωτες κάτω από το λιοπύρι και βρίζουμε φτύνοντας. Ένας αγιούπας στριφογυρίζει πάνω από τα κεφάλια μας αναμένοντας το θάνατό μας για να θρέψει τη φωλιά του. Μετά δύο μέρες φτάσαμε στο Μερέδες και πήγαμε στον πρόεδρο του χωριού. Με τα πολλά δέχτηκε τη δωρεά μας για αναπαλαίωση της εκκλησίας.
Ξεκίνησαν να σκάβουν γκρεμίζοντας ότι υπήρχε πριν εκκλησία αυλή, μια παλιά βρύση. Ο κουρνιαχτός κάλυψε την περιοχή σπιθαμή προς σπιθαμή και η σκόνη έγινε ένα με τις ελπίδες τους, τη λαγνεία για τις λίρες, τον ιδρώτα που έτρεχε στο μέτωπό τους. Φάνταζαν παράσιτα που έτρωγαν το παραμικρό που μπορούσαν από τον οργανισμό που λέγεται γη.
Οι χωριάτες του Μερέδες τους έβλεπαν σαν ευεργέτες, φιλεύσπλαχνους μικροαστούς που πνιγμένοι στις αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων στα χωριά και την παράδοση του Μεξικού, στα σομπρέρο και την ανεμελιά των κάκτων βοηθούσαν όπως μπορούσαν αυτό το πύρινο από τον καύσωνα χωριουδάκι. Έβλεπες γεροντάκια με βαθιές χαρακιές και ηλιοκαμένα από τα χρόνια και τον ήλιο κούτελα να προσφέρουν καπνό στους ξένους. Οι γυναίκες ετοίμαζαν φαγητό και το πήγαιναν, οι άντρες μόλις ξελασκάριζαν από τις δουλειές τους βοηθούσαν, ακόμη και τα παιδιά μέσα στο χαμό μαζευόντουσαν γύρω από το σωρό με τα μπάζα και παρατηρούσαν γοητευμένα τους ξένους. Όλοι κάτι έδιναν που βοηθούσε. Όχι από καλοσύνη. Ήταν κοινό μυστικό ότι σκάβοντας οι ξένοι κάτι θα ανακάλυπταν και όλο το χωριό το ευχόταν. Προσδοκούσαν να πάρουν όλοι το μερτικό τους. Επιτηδευμένη χείρα βοηθείας! Μετά από πολύ σκάψιμο και αφού καταπονήθηκαν κι απογοητεύτηκαν από την επερχόμενη αποτυχία ο Μιγκέλ προσγείωσε την αξίνα του σε μέταλλο.
Διέγο τρέξε κάτι βρήκα! Φώναξα
Ο Διέγο αλαφιασμένος κι αφού πεδικλώθηκε δυο τρείς φορές γονάτισε δίπλα μου και με τις ροζιασμένες φούχτες μας σκάβαμε σαν τρελοί. Επιτέλους. Βρήκαμε ένα σεντούκι κατασκουριασμένο από τα χρόνια και το ανοίξαμε ανυπόμονα. Όμως η μοίρα μας επιφύλασσε δυσάρεστα νέα. Μέσα ήταν σχεδόν άδειο. Το μόνο περιεχόμενό του ήταν ένα σημείωμα «Δεύτεροι και καταϊδρωμένοι».
Γύρω από τον Μιγκέλ και τον Διέγο απλώθηκε νεκρική σιγή, μόνο το ζεστό αεράκι παρέσερνε με δύναμη σκόνη και ξερόχορτα πέρα δώθε. Ο Μιγκέλ βλαστημούσε μουρμουρίζοντας για την γκαντεμιά. Σε λίγο όλοι οι χωρικοί είχαν εξαφανιστεί στις δουλειές τους .
Χαράζοντας το άλλο πρωινό ο πρόεδρος έφτασε κρατώντας μια στοίβα χαρτιά που του έπεφταν κάθε δέκα μέτρα.
Μας μιλούσε σαν σε κλέφτες «λοιπόν αυτά είναι τα χρέη σας από τους ανθρώπους που έδωσαν φαγητό, νερό, στέγη, εργατικά χέρια και τόσα άλλα τις μέρες που βρίσκεστε στο Μερέδες, ορίστε»
Μας έδωσε τα χαρτιά και εξαφανίστηκε. Φυσικά δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε δεν είχαμε πολλά χρήματα. Μαζέψαμε κατάκοποι και εξαθλιωμένοι τα πράγματά μας μέχρι το ηλιοβασίλεμα και στεγάσαμε τις αφεντιές μας σε μια καλύβα για το τελευταίο βράδυ στο Μερέδες. Η κούραση έριξε τα βλέφαρά βαριά πάνω από τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα. Το πρωί πετάχτηκα αναστατωμένος από τις φωνές. Ο Μιγκέλ ήταν άφαντος με τα λιγοστά χρήματα που έμειναν και θα δίναμε στο χωριό. Οι χωρικοί εξαγριωμένοι με πήραν από τα χέρια και με έκλεισαν στο μικροσκοπικό κελί του χωριού.
Ο Διέγο αφού διέφυγε από το Μερέδες κακήν κακώς έφτασε μέσα στη βρόμα και στη δυσοσμία στο Σαν Κοστέλο. Εκεί δεν τον περίμενε καλύτερη μοίρα, ο ιδιοκτήτης της μπουλντόζας τον βούτηξε ένα πρωινό από το σβέρκο και με συνοπτικές διαδικασίες μπήκε κι αυτός στη στενή.
Αν βγούμε ποτέ από αυτά τα μπουντρούμια του το χρωστάω και θα πληρώσει.

Πράσινος Βασίλειος
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
????
Επισκέπτης




ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ   ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ Icon_minitimeΚυρ Αυγ 08, 2010 2:48 pm


Το Πεπρωμένο ενός εφιάλτη

Το κελάρυσμα του Βιθέντε γεννούσε στα αυτιά του νέου συγγραφέα έμπνευση, έμπνευση και χαρά.
Κουλουριασμένος στα ταλαιπωρημένα σεντόνια του ο Κάρλες ντε Μαρία προσπαθούσε μάταια να κοιμηθεί. Κάθε βράδυ το ίδιο πρόβλημα, μόλις πήγαινε να κλείσει τα μάτια του περνούσαν από το μυαλό του όλοι εκείνοι οι ήρωες που είχε δημιουργήσει. Μαρτυρικό; Τρομακτικό; Ποιος ξέρει δεν έχω γράψει ποτέ. Τυχαία ευχόμουν να είχα δει κάπου κάποτε τον Κάρλες σε μια παρουσίαση βιβλίου του ίσως και με ένα αντίτυπο στο χέρι θα του ζητούσα ευγενικά να το υπογράψει «στην Κριστίνα με αγάπη».
Κάθε ήρωας που ξεπεταγόταν από το κεφάλι μου, τις νύχτες ήταν παρών. Πραγματικά δεν ήξερα τι μπορούσα να κάνω για να γλιτώσω από τους εφιάλτες. Να σταματούσα να γράφω; Σχεδόν αδύνατο, ήταν η ζωή μου.
Μερικά χιλιόμετρα μακρύτερα ο ποταμός Βιθέντε κατέτρωγε τις αμμουδερές όχθες κατηφορίζοντας με δύναμη προς τη θάλασσα. Σε κάποια σημεία τα βράχια που εμπόδιζαν τη ροή του ποταμού έδιναν μια άγρια ομορφιά στο τοπίο. Ο Βιθέντε ήταν ένα είδος μούσας, έμπνευσης για τον Κάρλες. Τους περισσότερους ήρωές του τους είχε συλλάβει κάποια αστρόφωτη νύχτα στις όχθες του παρέα με άδεια μπουκάλια τεκίλα.
Ρουφούσα το τσιγάρο ασταμάτητα ασθμαίνοντας καθώς συλλογιζόμουν τους τελευταίους εφιάλτες μου. Με παρακαλούσαν λέει όλοι να τους συναντήσω στο ποτάμι. Μάλλον ήταν ένα είδος πύλης μεταξύ δύο διαστάσεων, αυτής που ζούσα ο ίδιος και μιας παράλληλης που πήραν σάρκα και οστά ο Ίκορ, η Μαριάννα, ο Αντόνιο και τόσοι άλλοι. Σαν άλλος θεός δημιουργός που δεχόμουν θυσίες και προσφορές τρομερός και εκδικητικός στην όψη και στη φαντασία των βλαστών μου προσεύχονταν σε μένα. Όλοι ζητούσαν κάτι διαφορετικό πάνω τους. Ο σακάτης ζητούσε δεύτερο ποδάρι, ο σημαδεμένος άλλη μούρη, ο εγωιστής άλλο χαρακτήρα.
Ο Κάρλες αναστέναξε στον ύπνο του και πετάχτηκε λουσμένος στον ιδρώτα. Όλες αυτές οι φωνές, ψίθυροι στα αυτιά της ψυχής του, τον κατέτρωγαν.
Πτοημένος από την νέα καθημερινότητα που είχε γεμίσει πλέον από την εφιαλτική πλευρά των χαρακτήρων μου αποφάσισα να σταματήσω να γράφω για λίγο καιρό τουλάχιστον για να διαπιστώσω πως θα ήταν από τώρα και στο εξής οι νύχτες μου. Τα πρώτα τρία βράδια όλα πήγαν κατ’ ευχή αλλά η συνέχεια ήταν για κλάματα. Το πείραμα που δοκίμασα απέτυχε παταγωδώς γιατί παρόλο που σταμάτησα να γράφω οι ήρωές μου ήταν ακόμη ζωντανοί και πιο απαιτητικοί από ποτέ. Θα με οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην τρέλα.
Έπρεπε να ξαναγράψει. Αφού το γράψιμο ήταν γι’ αυτόν τόσο σημαντικό θα συνέχιζε όλες τις ιστορίες που είχε γράψει. Αυτή η ιδέα του κάθισε στο μυαλό ένα βραδάκι που έπινε το ποτό του στη βεράντα του σπιτιού του. Θα σκότωνε όλους τους ήρωές του συνεχίζοντας μία μία κάθε του ιστορία έτσι ώστε να γλιτώσει από το καθημερινό μαρτύριο. Φοβερή ιδέα, σκέφτηκε, ίσως και να τη σκαπουλάρω τελικά! Έτσι σιγά σιγά και με κάθε νέα ιστορία σκότωσε τον Ίκορ, τη Μαριάννα, τον Αντόνιο κι όλους τους άλλους.
Σαν από θαύμα όλα ηρέμησαν.
Αφού τους σκότωσα κοιμόμουν σαν πουλάκι αλλά πριν περάσει το καλοκαίρι οι τύψεις ήρθαν να πάρουν τη θέση των ικετών. Σκεφτόμουν όλους αυτούς που είχα δημιουργήσει με τα χέρια και την κούτρα μου. Πως μπόρεσα να τους εξαφανίσω; Τι είδους σπλαχνικός πατέρας ήμουν;
1 Σεπτέμβρη, έπεσε η πρώτη βροχή κι ο Βιθέντε φούσκωσε. Ο Κάρλες ντε Μαρία αυτός ο μπαρουτοκαπνισμένος συγγραφέας οδήγησε τον εαυτό του στα τρίσβαθα του ποταμού. Εκεί άφησε την στερνή του πνοή μα πριν βγει και το τελευταίο ίχνος ζωής από μέσα του μεταμορφώθηκε σε εκατοντάδες βότσαλα.
Τώρα είμαι βότσαλα στον πάτο του Βιθέντε δουλειά μου να σχηματίζω μαζί με το νερό ήχους, κελαρύσματα.
Το κελάρυσμα του Βιθέντε γεννούσε στα αυτιά του νέου συγγραφέα έμπνευση, έμπνευση και χαρά.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
ΚΑΡΥ Ο ΓΟΡΓΟΓΥΡΑΙΟΣ
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Φιλομάθεια :: Η Αυλή μας :: Αυλόπορτα-
Μετάβαση σε: